اثر پایه های بادمجان، گوجه فرنگی مزرعه ای، داتوره، تاجریزی قرمز و تنباکوی ایرانی بر غلظت آهن و کلروفیل در گوجه فرنگی پیوندی

در بین مهمترین پارامترهای کیفی آب مورد استفاده جهت آبیاری محصولات گلخانه ای، قلیائیت آب به دلیل اثر آن بر پ- هاش خاک و محلول محیط رشد، به عنوان عاملی بحرانی مطرح شده است. در این پژوهش، محتوای آهن شاخساره و ریشه و شاخص spad گیاهان گوجه فرنگی غیرپیوندی و پیوندی تیمار شده با غلظت های مختلف بی کربنات سدیم، به منظور ارزیابی امکان بهبود مقاومت به قلیائیت گوجه فرنگی گلخانه ای با استفاده از پیوند مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار 10 میلی مولار بی کربنات سدیم باعث کاهش قابل توجه محتوای آهن ریشه و شاخساره در گیاهان پیوندی و غیرپیوندی شد. گیاهان شاهد (گوجه فرنگی گلخانه ای) قرار گرفته در معرض تیمار شدید بی کربنات سدیم، بیشترین درصد کاهش در محتوای آهن شاخساره را نشان دادند. صرف نظر از نوع پایه به‏کار برده شده، تیمار بی کربنات سدیم باعث کاهش معنی دار در مقادیر شاخص spad شد. گوجه فرنگی پیوند شده روی پایه داتوره در مقایسه با سایر گیاهان، دارای مقادیر بیشتری از شاخص spad بودند. احتمالاً تعدیل پ- هاش اطراف ریشه توسط پایه داتوره، در کاهش تأثیرات سوء ناشی از بی کربنات سدیم بر گوجه فرنگی نقش داشته است. بنابراین، نتیجه گیری می شود که گوجه فرنگی پیوندی روی پایه داتوره دارای مقاومت به تنش قلیائیت کافی شده است.